گستاخیِ «کابوی» های DynCorp، موسسه ی خصوصی امنيتی، فرانسوا شيپو، لوموند، برگردان: سيامند

لوموند 21 اکتبر 2004

سرپيچ خيابان محله ی مسکونی وزير اکبر خان در کابل, دو نفر در لباس غير نظامی, عينک سياه, کلاه کاسکت برگشته, دوربين آويزان به کمر, خيابان را بند آورده اند. در مقابل راننده ای که زود ترمز نکرده, يکي از دو نفر مسلسل M16 خود را به طرف مغزش نشانه رفته.
دليل اين توقف. به نظر می رسد آقايان آمده اند پيتزا بخرند. چنين اتفاقاتي در کابل, محلی که با حرکت هر گروه امريکايی ها عبور و مرور بطور کامل مختل می شود, عادی و روزمره است.
رجوع به کاخ رياست جمهوری, جايی که حامد کرزای در آن عملا در انزوای کامل زندگی می کند؛ براي ديپلمات ها و همينطور مردم عادی, روزنامه نگاران و يا هرکسی ديگری گذر از خوان رستم است؛ براي دسترسی به اين محل می بايست که از چندين پستِ کنترل و بازرسیِ با سگ عبور کرد. مردانِ موسسه ی خصوصيِ DynCorp ؛ موسسه یِ امنيتيِ خصوصيِ امريکايی تحتِ قراردادِ وزارت خارجه ی امريکا که حفاظتِ از جانِ حامد کرزاي را بعهده دارند, اگر موفقيتی تا کنون نصيبشان نشده باشد, لااقل توانسته اند تنفرِ همه, خارجی مثل افغانی را به خوبی جلب کنند.
درگيری هايی که اين « کابوی » های تمام عيار, معافِ کامل از هر مجازات, با محافظين ديگر شخصيت ها, محلی يا خارجی, بدون پرداختن به سربازانِ ISAF ( نيروهای بين المللی حافظ امنيت ), و همينطور مردم عادی داشته اند از شمارش خارج است.
يک سرباز آلمانی ISAF تعريف می کرد : « يکی از اين غيرنظامی ها سلاحش را رو به من نشانه رفته بود, چرا که من داشتم موقعی که لوله ی سلاحش را روی شقيقه ی يک راننده ی اتوبوس وحشت زده گذاشته بود, از او عکس می گرفتم. جرم راننده ی اتوبوس اين بود که به موقع توقف نکرده بود.» يک ديپلمات خارجي که اتومبيل اش توسط اين افراد به خارج از مسير هل داده شده مي گويد « اتومبيل هاي غول پيکرشان معمولا قُر شده اند, که اين هم نشان از روشهای نمايشی شان برای به حرکت واداشتن يا از حرکت بازداشتن اتومبيل های ديگر موقع عبور آنها از هر گذری است.»

خشونت و بي حرمتی

مردان DynCorp از موقعي که چند نفری شان در جريان اقدام به ترور با اتومبيل بمب گذاري شده کشته شدند, همه ی خيابانهای نزديک به محل اقامت شان را مسدود کرده اند. حالا يکي از مطالبات اصلی همسايگانشان انتقال آنها به خارج از شهر کابل است.
وزارت خارجه امريکا که خود می داند اين محافظين خصوصی چه تصوير منفی و وحشتناکی از امريکا در افکار عمومی می پراکنند, اعلام کرده « که با موسسه در تماس است ». ولی در محل هيچ تغييری حاصل نشده و افغانها تنها مي توانند خشونت و ستيزه جويی مردانی را که رفتاری چون اشغالگران دارند را تحمل کنند.
مردان DynCorp و برخی از همکارنشان از موسسات خصوصی خارجی ديگر حتی به ابتدايی ترين سنن و عرف محلی نيز حرمتی نمي گذارند. جديدا يک افسر پليس افغان از يکی از اين ماموران حفاظتی خواهش می کرد : « مي توانيد لطفا به همکارانتان بگوئيد که نانِ مردان مرا به سگهايشان برای بو کردن ندهند, بعد ديگر هيچکدام به اين نان لب نمي زنند ؟ ». در کاخ رياست جمهوری, يکی از مامورانِ DynCorp « مُهر» يکی از افغانهای شيعه را زير دماغ سگش گرفت, مرد افغان به زحمت توانست جلوی ريختن اشکهايش را بگيرد.

هيچ کسی منکر نياز به امنيت برای پرزيدنت حامد کرزای را که تا کنون از چندين اقدام به ترور جان سالم بدر برده, نيست. ولی حضور تهديد کننده ی خارجی هايی که همه را به عنوان تروريست های بالقوه می نگرند, افغانها را بيشتر و بيشتر معذب می کند. « تهديدات تروريستي » فعلا خيلی از محله های کابل را به مناطق ممنوعه تبديل کرده. هر روز که می گذرد به رقم بلوکهای بتونی و سيمهای خاردار در حول و حوش ساختمانهايی که امريکايی ها, نظامی و غيرنظامي, در آن اقامت دارند, افزوده می شود. نشانه ای که در خلافِ جهتِ گفتارهای مبنی بر آرامش بازيافته است.