 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: سياسي
محمدرضا خاتمي، دبير كل جبهه‌ي مشاركت در جلسه‌ي مجمع عمومي مجمع نمايندگان ادوار مجلس شوراي اسلامي با اشاره به اين كه مباحثي كه در اين جلسه مطرح شده، تكراري است، تنها راه حلي كه در حال حاضر پيش‌رو داريم را ايجاد نظام مشاركتي دانست.
به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، محمدرضا خاتمي با اعتقاد به اين كه سياست جمهوري اسلامي نظام شورايي است و نه نظام مشاركتي گفت: البته نظام شورايي جزيي از نظام مشاركتي است ولي بايد توجه داشت كه نظام مشاركتي كامل‌ترين نوع نظام در نحوه‌ي چگونگي مشاركت مردم در فعاليت‌هاي سياسي است.
وي با بيان اين كه نظام شورايي مبتني بر حداقل‌هاست گفت: مردم از طريق انتخابات و امور ديگر مي‌توانند به طبقه‌ي حاكم مشورت دهند كه در حال حاضر شوراها، مجلس شوراي اسلامي و خبرنگان رهبري يك نهاد مشورتي است كه البته يك نظام شورايي چندان كارآمد نيز نيست ولي بايد توجه كرد كه بهتر از هيچ است. ما اگر مي‌خواهيم نقش مردم را در اداره‌ي كشور گسترش دهيم و انتظارات را برآورده كنيم، بايد به سمت يك نظام مشاركتي حركت كنيم.
خاتمي با بيان اين كه در حال حاضر ما تلاش مي‌كنيم كه از نظام حقوقي خود تفسيري دموكراتيك ارايه دهيم گفت: در نظام مشاركتي منفعت اشخاص بسيار مهم است يعني اگر حركتي منفعت شخص را تامين نكند مشاركت معنا ندارد. در اصل مشاركت بايد به اين نكته توجه داشت كه عموم مردم بر اساس منفعت شخصي خود تصميم مي‌گيرند كه البته طبقه‌ي محدودي وجود دارند كه با توجه به شرايط خاص زماني بر اساس ايثار و عوامل اين چنيني مشاركت مي‌كنند كه البته اين طبقه در دوره‌هاي مختلف زماني بر اساس شرايط كم و زياد مي‌شوند.
وي با بيان اين كه فقه سنتي ما بيشتر به خواسته و نظر مردم توجه مي‌كند تا تفسيرهايي كه جديدا ارايه مي‌شود، گفت: البته مساله‌ي مشاركت نيازمند زمينه‌هايي است كه اين زمينه‌ها مانند آگاهي و آزادي است. درصورتي كه فرد متوجه شود در صورت مشاركت منافع خود و جامعه‌اش تامين مي‌شود و زمينه‌هاي لازم آن نيز يعني آگاهي و آزادي وجود داشته باشد فرد مشاركت مي‌كند.
محمدرضا خاتمي گفت: ما بايد توجه داشته باشيم كه اصولا مقوله‌ي مشاركت هزينه‌زاست و چون منافع براي افراد مهم است اگر ببيند در صورت مشاركت هزينه‌ي زيادي بايد بپردازد و منافعي براي آن تامين نمي‌شود، عطاي آن را به لقايش مي‌بخشد و در اين جاست كه مي‌توانيم بسنجيم كه يك جامعه فارغ از شعارها به چه ميزان به مشاركت مردم اهميت مي‌دهد.
دبير كل جبهه‌ي مشاركت، با اشاره به اهميت رسانه‌هاي عمومي در آگاهي بخشي به افراد جامعه ابراز عقيده كرد: گويي عده‌اي اصرار دارند كه مردم فقط يك چيز يعني آن چه را كه مورد نظر آنهاست، بشنوند و آن را قبول كنند.
وي گفت: علاوه بر اين كه آگاهي و آزادي بايد وجود داشته باشد بايد موانع قانوني براي مشاركت مردم وجود نداشته باشد. البته مواردي كه در اينجا مطرح شد شروط لازم هستند ولي كافي نيستند بايد زمينه‌اي را فراهم كرد تا مشاركت مردم نهادينه شود و طبقات مختلف اجتماعي به جاي اين كه منافع شخصي را دنبال كنند منافع قشري و طبقاتي خود را پيگيري كنند مثلا دانشگاهيان مطالبات خود را و فرهنگيان نيز به نحوي ديگر. به عبارت ديگر بايد در كشور نهادهاي مدني ايجاد شود. در حال حاضر حداكثر مشاركت مردم در ايران شركت در راهپيمايي و انتخابات است.
|
advertisement@gooya.com |
|
وي گفت: مي‌توان اين سوال را مطرح كرد كه آيا مردمي كه در راهپيمايي 22 بهمن حضور داشتند، براي دفاع از انرژي هسته‌يي آمده بودند يا دفاع از دولت يا عوامل ديگر؛ پس مي‌توان از نحوه‌ي حضور در اين راهپيمايي تفاسير مختلفي ارايه داد.
خاتمي افزود: در حال حاضر ما دور هم جمع مي‌شويم و مي‌گوييم بايد چه كار كنيم كه كشور از عقب‌ماندگي خارج شود و مي‌گوييم چرا توسعه پيدا نكرده است؛ وقتي مي‌خواهيم خود را تجزيه و تحليل كنيم مي‌گوييم اولين دارالفنون در ايران با اولين مجتمع آموزشي در ژاپن از نظر زماني يكسان است. حال ژاپن كجا و ايران كجا. زماني نيز خود را با كره‌ي جنوبي مقايسه مي‌كرديم و حال خود را با عراق و افغانستان. شايد در آينده بنشينيم و نظاره كنيم و بگوييم عراق و افغانستان رفتند و ما نيز هنوز اينجاييم. تنها راه حلي كه ما در حال حاضر در پيش داريم ايجاد نظام مشاركتي است البته من از دموكراسي صحبت نمي‌كنم چون عده‌اي در كشور روي اين واژه حساس هستند. ما بايد نظام مشاركتي را در همه ابعاد در كشور به كار بنديم.
وي ادامه داد: اصلاح طلبان در طول اين هشت سال به صورت خاص و در طول بيست و هشت سال بعد از پيروزي انقلاب اسلامي تجربيات بسيار زيادي را كسب كردند. ما بايد سعي كنيم دور معيوبي را كه در كشور وجود دارد بررسي كنيم، آن را كنار بگذاريم و براي آينده چاره‌انديشي كنيم تا بتوانيم به صورت واقعي بگوييم كه به اين ميزان، رشد كرديم.
