ممانعت از برگزاری مراسم بزرگداشت سالروز انتشار روزنامه "حقیقت"، نخستین روزنامه کارگری ایران، آوای کار

بر اساس تدارک و اعلام قبلی، بنا بود عصر امروز (جمعه مورخ 16/10/84) از ساعت 16 تا 18 انجمن فرهنگی-حمایتی کارگران(آوای کار) میزبان مراسم بزرگداشتی به مناسبت سالروز انتشار نخستین روزنامه ی کارگری ایران،«حقیقت»، باشد. اما بنا به دلایلی نامعلوم، اجرای این مراسم درست در لحظاتی پیش از ساعت اعلام شده متوقف شد و مدیریت تالار (که مکانی خصوصی در حوالی خیابان ستارخان تهران بود) در میان بهت و ناباوری میهمانان و اعتراضات مکررمیزبانان، مانع از ورود مهمانان به سالن برگزاری مراسم گردید و این در حالی است که هفته ی گذشته جهت اجرای چنین مراسمی، قراردادی کتبی میان طرفین به امضاء رسیده بود و هزینه های مربوطه هم پرداخت شده بود. به این ترتیب در حالی که مذاکرات و مشاجرات بی حاصل بین میزبانان مراسم و مدیریت تالار در جریان بود، هردم بر ازدحام میهمانان در پشت درب بسته ی تالار افزوده می شد... مدیریت تالار ضمن آنکه به طور مکرر تاسف خود را از وضع پیش آمده ابراز می کرد و پرداخت خسارات مربوطه را متقبل می شد، در عین حال از ذکر دلیل اصلی این اقدام خود طفره می رفت. تا اینکه با اصرار اعضای انجمن فرهنگی در دفاع از حق قانونی خود، نیروی پلیس در محل حاضر شد و در اینجا بود که معلوم شد مدیریت تالار ساعاتی پیش -در حوالی ظهر- از سوی چند فرد ناشناس - و به گفته ی او مسلح- مورد تهدید قرار گرفته و ملزم شده است که به هر ترتیبی از اجرای مراسم مذکورممانعت کند و جالب آنکه این الزام به حدی جدی بود که وی از اینکه انجمن فرهنگی با در دست داشتن برگه ی قرارداد، شکایتی قانونی علیه او تنظیم کند واهمه ی چندانی نداشت و با علم برغیرقابل دفاع بودن اقدام خود، هر راهی به جز برگزاری مراسم را می پذیرفت و البته پلیس حاضر در محل هم به هیچ وجه او را در جهت اجرای مراسم که حق قانونی انجمن فرهنگی بود تحت فشار قرار نداد.
بدیهی است که انجمن فرهنگی با تاکید بر حق قانونی خود خواهان روشن شدن هویت تهدید کنندگان بود و هست، اما این سوالی نبود که مدیر تالار یا ماموران پلیس حاضر در محل علاقه ای به پاسخ آن داشته باشند. متاسفانه مامورین پلیس تنها بر حل و فصل موقتی موضوع و پراکنده شدن حاضرین و مدعوین تاکید داشتند و پیگیری و شناسایی عوامل پنهان این ارعاب و تهدید چندان اهمیتی برای آنان نداشت. به ناچار علیرغم تمام پافشاری ها، با تنظیم یک استشهاد رسمی جهت پیگیری قانونی و حقوقی موضوع توسط انجمن فرهنگی -به عنوان شاکی خصوصی- از طریق مراجع قضایی، کار به ظاهر خاتمه یافت.
قطعا انجمن فرهنگی-حمایتی کارگران برای دفاع از حق قانونی خود و در راستای باور به لزوم دفاع از آزادی های مدنی در هر حوزه ای، تا روشن شدن ابعاد مجهول این ماجرا تمامی توان و تلاش خود را به کار خواهد گرفت، اما به راستی آیا این ماجرا نقض آشکار آزادی های مدنی تصریح شده در قانون نیست؟ آیا این برخو.ردهای فراقانونی را باید شروع دور تازه ای از برخورد با فعالین فرهنگی-اجتماعی بدانیم؟

گفتنی است سالروز انتشار نخستین شماره ی روزنامه ی «حقیقت» 9 دی ماه 1300 خورشیدی است و آوای کار هم در تدارک یرگزاری مراسمی رسمی در یک مکان عمومی و فرهنگی در چنین روزی بود. اما به دلیل اینکه مراحل کسب مجوز مربوطه حدود 3 هفته در چرخه ی بوروکراسی و مانع تراشی های مرسوم «فرهنگی» بدون نتیجه ای مشخص متوقف مانده بود و تاریخ مورد نظر هم در آستانه ی سپری شدن بود، انجمن بر آن شد که با چشمپوشی از بازتاب اجتماعی-رسانه ای بهتر اجرای مراسم در مکان عمومی و با پرداخت هزینه ای به مراتب سنگین تر، مراسم یاد شده را در یک تالار خصوصی برگزار کند که این اقدام حداقلی هم بدین نحو میسر نشد.
درخاتمه ضمن محکوم کردن این واقعه که آن را نقض مسلم آزادی های قانونی و حقوق مدنی می دانیم، مجددا از تمامی کسانی که از راههای دور و نزدیک برای حضور در این مراسم قبول زحمت کردند، سپاسگزاری و قدردانی کرده و تاسف خود را از وضع پیش آمده اعلام می داریم و امیدواریم که با درج کامل مقالات و متن های سخنرانی این مراسم در سایت آوای کار -و همچنین به صورت ویزه نامه ای مکتوب در آینده ی نزدیک-، بتوانیم تا حدی دین خود را به این عزیزان و به«حقیقت» ادا کنیم.

انجمن فرهنگی - حمایتی کارگران (آوای کار)