رضا عليجاني پس از جلسه دادگاه: شکايت به خدا و مردم مي​بريم، روز

فرشاد قربانپور شيخاني
۸ دی ۱۳۸۴

رضا عليجاني فعال ملي ـ مذهبي امروز در مصاحبه با روز گفت که به همراه "آقايان صابر؛ رحماني؛ طيراني؛ مهدي امين زاده؛ محمد رضايي؛ ميكائيل عظيمي و علي اصغر صادقي در دادگاه شرکت کرده و "اتهام همه اقدام بر عليه امنيت ملي اعلام" شده است. وی در عين لاعلاجی تاکيد کرد که شکايت به خدا و مردم ايران می بریم.

عليجاني در ادامه افزود: اقدام عليه امنيت ملي در سه بخش به ما اعلام شده است كه عبارتند از اقدام عليه امنيت ملي از طريق تشكيل سازمان غير دولتي سپهر انديشه نوين، اقدام عليه امنيت ملي از طريق هدايت و فرماندهي اغتشاشات خرداد ۸۲ و اقدام عليه امنيت ملي از طريق ارتباط با ضد انقلاب خارج از كشور جهت تشكيل جبهه فراگير براي سرنگوني جمهوري اسلامي.

وي در ادامه در رابطه با سازمان غير دولتي سپهر انديشه نوين گفت: اين سازمان غير دولتي که در حال سير مراحل کسب مجوز بود، هنوز رسما آغاز به كار نكرده بود. تنها برخي مطالعات داخلي در ارتباط با آن انجام شده بود، و در واقع هنوز به صفت سازمان غيردولتي، هيچ كاري كه بازتاب داشته و بيروني باشد، انجام نداده بود.

اين فعال ملي مذهبي در همين رابطه اضافه كرد: اين سازمان غيردولتي در مطالعات دروني خود با افراد مختلفي از جمله با ما در زمينه بحث هاي تئوريك ارتباط داشت، و ما حتي از اعضاي شوراي مركزي اين سازمان غير دولتي هم نبوديم.

رضا عليجاني در مورد زمينه فعاليت اين سازمان غيردولتي گفت: زمينه فعاليت اين سازمان غير دولتي، فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي و سياسي بود.

سردبير ماهنامه توقيف شده ايران فردا در ادامه در رابطه با جلسه دادگاه گفت: در مورد جلسه دادگاه چون غيرعلني بود نمي توانم چيزي بگويم، هرچند ما به غير علني بودن دادگاه اعتراض داريم. عليجاني در مورد دادگاه هاي قبلي گفت: چه در زمان دستگيري و چه در زمان تشكيل داد گاه هاي قبلي، فشارهاي زيادي به دوستان آورده بودند تا آنها را وادار به اقرار كذب كنند و چون دادگاه غير علني بود تبليغاتي يكسويه بر عليه ما صورت گرفت.

اين فعال سياسي افزود: با توجه به تمام اقارير، دوستان ما به فاصله كوتاهي پس از آزادي از زندان براي آقاي خاتمي و كروبي، رئيس كميسيون اصل نود، وزير اطلاعات و رئيس كميسيون امنيت ملي و سياست خارجي مجلس نامه نوشتند و آنچه را كه بر آنان رفته بود شرح دادند. حتي يكي از دوستان ما در كميسيون اصل نود حاضر شد و از فشارهايي كه بر ما رفته بود سخن گفت، از جمله ضرب و شتم، 54 ساعت اجبار به سر پا ماندن، جلوگيري از خوابيدن، اجراي اعدام مصنوعي، و تهديد به اعزام به يكي از بند هاي زندان جهت آزار جنسي و مسائل ديگري از جمله تهديد به پرونده سازي و وصل كردن آنها به سازمان مجاهدين .

اين فعال ملي مذهبي در ادامه گفت: اين نوع شكنجه و فشار دوستان را بر دو راهي انتخاب بين عضويت در سازمان مجاهدين و اعتراف به تحريك و اغتشاش قرار مي داد كه دوستان به اجبار شق دوم را قبول كردند.

وي افزود: در واقع فشارها از جنسي بود كه دوستان را در موقعيتي قرار مي داد تا آنها آنچه را كه بازجو مي گويد و مي خواهد تاييد و بدان اعتراف كنند. به همين جهت برخي هم بين ارتباط با يك گروه مسلح و ايجاد تحريك و اغتشاش، در آن شرايط دشوار، اغتشاش را ترجيح دادند. ولي به فاصله كوتاهي بعد از آزادي، علي رغم تهديد هاي مكرر، از پشت صحنه اين اقارير كذب پرده برداشتند.

اين فعال سياسي در ادامه تاكيد كرد: با توجه به تكذيب اين اعتراف ها ديگر هيچ دليل قانوني و مستند حقوقي براي اثباط اتهامات ما باقي نمانده است. لذا در حال حاضر بر خورد دوباره با خود را امري سياسي و نه حقوقي تصور مي کنيم و بر همين اساس از ورود به محتواي حقوقي اتهامات و نيز دفاع از خودمان در دادگاه خود داري كرديم.

رضا عليجاني در ادامه در خصوص فضاي حاكم بر دادگاه گفت: قاضي پرونده در شرايط آرامي به بررسي پرونده پرداخت. او اگر بخواهد صرفا بر معيار قانون عمل كند، دليلي براي محكوميت هيچ يك از متهمين و جود ندارد، هر چند به نظر من اين مسائل در ايران قابل پيش بيني نيست.

وي سپس افزود: دادگاه اگر علني بر گزار مي شد افكار عمومي با آن سوي مخفي و ديكته شده به دادگاه روبه رو مي شد و اينكه تحت چه شرايط غير انساني و غير قانوني، اين دوستان جوان مجبور به طرح آن اقارير كذب شده بودند.

عليجاني مي افزايد: جالب اينجاست كه آنچه به دادگاه ديكته شده، و آْنچه اقارير خوانده مي شود، چنان ناشيانه صورت گرفته و به دوستان ما تحميل شده بود كه نادرستي آن بر هر کسي روشن است. به طور مثال تمام اقارير انشاي واحدي داشت، ولي جز اعترافات يکسان، و جز اعتراف به تحريك و اغتشاش، در اقارير مساله ديگري مبني بر اينكه هدايت و فرماندهي اين اغتشاش ها چگونه صورت مي گرفت وجود ندارد .البته ما به اين نوع بر خورد هاي سياسي با پوشش قضايي آشنا هستيم و به آن عادت كرده ايم، اما در مورد دوستان جوان ما بايد گفت كمترين حق آنان براي اعاده حيثيت، با غير علني بر گزار شدن دادگاه ناديده گرفته شد. بايد از آنان اعاده حيثيت مي شد، هر چند مردم آگاه ما همواره از آنان اعاده حيثيت كرده اند.

عليجاني در پايان گفت: تيم دستگير كننده كه ما را تحت انواع شكنجه قرار داد و حتي تهديد به دستگيري خانواده هايمان كرد، در ساخت قدرت نفوذ فوق العاده اي دارد، به همين دليل ما شكايت از آنان براي اعاده حيثيت خودمان را نزد خداوند بزرگ و مردم آگاه و شريف ايران خواهيم برد.