گزارش ویژه از برگزاری هفتمین سالگرد شهادت فروهرها، حزب ملت ايران

پاینده ایران ای آفریدگار پاک
تو را پرستش می کنم و از تو یاری می جویم

هم میهنان!
ملت قهرمان ایران به فرزندان میهن پرست خود عشق می ورزد و یاد وخاطره ی آنان را برای همیشه در دل تاریخ خود ثبت و ضبط می کند. در هفتمین سال از شهادت دو سردار دلیر نهضت ملی ایران، دو عاشق ایران، دو جان شیفته ی آزادی، استقلال و عدالت اجتماعی، دو رهبر شجاع حزب ملت ایران و دو رهرو راستین مصدق بزرگ، گروه ها گروه از زنان و مردان این سرزمین خدایی، در پی فراخوان حزب ملت ایران، ستاد برگزاری آیین هفتمین سالگرد شهادت فروهرها، خانواده آن شهیدان، پرستو و آرش فروهر، از ساعت 15 روز سه شنبه 1/9/1384 در قتلگاه شهیدان حاضر شدند. انبوه جمعیت بالغ بر پنج هزار نفر تخمین زده می شد.
در ابتدای مراسم پرستو فروهر طی سخنانی گفت:
"از تمامی شما که اینجا گرد آمده اید وتمامی آنانی که در طول این هفت سال تلخ یاد و نام پروانه و داریوش فروهر را گرامی داشتند و زبان اعتراض بر جنایتی که بر آنان رفت، گشودند، سپاسگزاری می کنم، به ویژه از وکیل سرسخت و عدالت جوی مان ناصر زرافشان که به ناحق زندانی است و روزنامه نگار مبارز، اکبر گنجی، که آزادی خویش را فدای افشای حقایق کرد.
پرستو فروهر با سروده ای از مادر خود پروانه فروهر گفت:
ای آفریدگار
با من بگو که زیر رواق بلند تر
آیا کسی هنوز
یک سینه آفتاب و یا یک ستاره دل
در خود سراغ دارد؟
بامن بگو
که این شب تسخیر ناپذیر
آیا چراغ دارد؟
با من بگو
که چیزی جز درد مانده است
آیا به قدر مردمک چشم های ما
با گریه آشناست؟
هفت سال است که سنگ فاجعه بر دوش می کشم. هفت سال است که در لابلای هزاران شایعه و دروغ که به ما گفته اند در جستجوی تکه های کوچک حقیقت می گردم. شما ای عزیز پدر، ای نازنین مادر در آخرین نفس های زندگی تان که در این خانه به سر آمد چه کردید؟ در حصار بسته ی این خانه؟ کجای این خانه فریادتان به دیوار خورد؟ زیردست های این جماعت پلید چگونه جان دادید؟
در میان این جمع که اینجایند بسیارند کسانی که در شب یکم آذر ماه 77 که خبر قتلتان پیچید، سر از پا نشناخته به کوچه ی خانه مان آمدند و اشک بهت و ناباوری بر زمین این کوچه ریختند."
پرستو در فراز دیگری از سخنانش گفت:
" هر گاه که در خانه را باز می کنم، آن صندلی خالی تو را می بینم، همان صندلی که تو را ای قدر پدر روی آن نشسته دیدم، درتصویر مرگت همان صندلی که قاتلان پیکر تو را هنگام کوفتن ضربه های دشنه بر سینه ات روی آن رو به قبله چرخانده اند، تنها نوار باریکی از پرچم ایران و چند قطره خون خشک شده، نشان این آخرین حضور جسم توست.
در جای جای این خاک که خانه ی ماست و عزیز و بزرگ می داریمش، هزاران هزار قربانی ستم خفته اند، نبض این خاک با درد آنان می زند، آنان که درگورهای دسته جمعی و بی نشان دفن شده اند، آنان که ریختن اشک برمزارشان، بر مادران منع شد، آنان که حتی سنگ مزارشان ممنوع شد، آنان که طناب برگلویشان کشیدند و آنان که دشنه بر پیکرشان نشاندند، این خاک صبور پاس می دارد این فرزندان خویش را چون گنجینه ای در آغوش، تا آن روز موعود که ما زندگان، همت و غیرت یافتن یابیم، و ما بازماندگان قربانیان، چشم به راه آن روز موعودیم و امروز در این هفتمین سالگرد فاجعه و در این مکان شریف که خانه و مسلخ است، زنده داریم یاد یکایک قربانیان قتل های سیاسی در ایران را. از یاد دکتر کاظم سامی، تفضلی، برازنده، سعیدی سیرجانی، احمد میرعلایی، زال زاده تا یاد پیروزدوانی، محمد شریف، حاجی زاده، یاد گلوی فشرده ی آن شاعر بزرگ محمد مختاری، محمد جعفر پوینده، یاد بدن زخم خورده ی زهرا کاظمی و یاد بزرگ داریوش و پروانه فروهر.
ما در حصار تنگی گیر افتاده ایم، حصاری از دروغ، عوام فریبی و خشونت که فضای انسان بودنمان را تنگ می کند و این حصار ها فاصله ای میان بندهای ما و رهایی شما که نه تنها در مرگ که در زندگی تان رها زیستید و چه نیکبختیدکه زندگی و مرگتان همسوست زیرا که مرگتان دستمایه ای شد بس بزرگ برای تلاش در راه عدالت و آزادی. مرگتان داغ رسوایی بر آنان زد که دشمن می دانستندتان، آنان که فرمان قتلتان دادند، آنان رو سیاه تاریخند و شما بیرقی در دست مردم رو به آینده رو به زندگی. و من چه بسیار شنیده ام قصه هایی در رثای شما و به یاد شما. به خانه که می آیم در این قتلگاه شما به چشم های تان در قابهای عکس خیره می شوم و در سکوت ذهن خود این قصه ها را بازگو می کنم، ای کاش شنیده باشید.
یادتان همواره زنده باد.
سخنان پرستو با ابراز احساسات حاضران رو به رو شد. شعارهایی در طول مراسم به شرح زیر سر داده شد:
_زندانی سیاسی آزاد باید گردد
_درود بر فروهر سلام بر زرافشان
_مرگ بر استبداد
_سلام بر فروهر ، درود بر مصدق
_پروانه قهرمان شهید راه ایران
_ درود بر پروانه ، درود بر پروانه
_ طالبان حیا کن، مملکتو رها کن
_ فروهر قهرمان راهت ادامه دارد
_ استقلال، آزادی، این است شعار ملت
در میان انبوه جمعیت حضور شخصیت های زیر چشمگیر بود: دبیر حزب ملت ایران، خسرو سیف،آرش فروهر، دکتر سعید آل آقا، مهندس حسین شاه اویسی، دکتر سیاوش صحت، مهندس بهرام نمازی، مهندس علی اصغر گلسرخی، فرزین مخبر، شیرین عبادی، مهندس عزت الله سحابی، دکتر احمد صدر حاج سید جوادی، ناصر زرافشان دکتر فریبرز رییس دانا، حجت الاسلام احمد منتظری، عباس امیر انتظام، محمد بسته نگار، حبیب الله پیمان، ادیب برومند، دکتر پرویز ورجاوند، مهندس هاشم صباغیان؛ مهندس علی اکبر موسوی خوئیینی ها، اعضای دفتر تحکیم وحدت(طیف علامه)، مهندس بهاءالدین ادب، مهندس محمد توسلی.
این آیین پر شکوه،در ساعت 30/19، در میان شعارهای پرشور حاضران و خواندن سرود "ای ایران" خاتمه یافت.

زنان و مردان شرافتمند، حماسه ی حضور شکوهمند شما در آیین هفتمین سالگرد شهادت سرداران دلیرنهضت ملی ایران و رهبران حزب ملت ایران داریوش و پروانه فروهر که تا واپسین دم زندگی آرزویی جز سعادت، سربلندی، استقلال و آزا دی ایران نداشتند چه بزرگوارانه پاسخ گفتید.درودتان باد.
حزب ملت ایران وظیفه خود می داند صمیمانه ترین سپاس ها را پیشکش گام های استوار و قلب های پر قهرمان کند. شما ثابت کردید یاد انسان های یزرگ و میهن دوست در سینه های گرم مردمان خوب میهن جاوید ماندگار و سینه به سینه و نسل به نسل منتقل می شود.

گام های تان استوار و دل های تان پر امید و یگانه باد

دبیر خانه حزب ملت ایران
تهران، شامگاه یکم آذر 1384 خورشیدی