بیانیه نشست برلین (جمعی از پشتیبانان طرح رفراندوم برای تغییر نظام سیاسی در ایران)

ایران گرفتار بیداد نظامی ضد تاریخ است. ادامه 26 سال جباریت و استبداد خانمان سوز حكومت مذهبی در ایران عمدتا جز ویرانی بنیان‌های ملی ، اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی كشور و بر باد رفتن نیرو و توان مادی و معنوی ملت ایران ثمری نداشته است. بقای غیر طبیعی این نظام تا امروزعلاوه بر وجود دستگاه سركوب و شرایط داخلی و بین المللی، بیش از همه مدیون قصور مخالفان و آزادی خواهان دموكراتی است كه نتوانسته‌اند در جهت تاریخ به سوی قطب مخالف استبداد مذهبی با یكدیگر همكاری كنند. حاصل تجاوز مستمر حكومت اسلامی به حقوق مردم ما، ایران را در معرض خطر و تلاشی قرار داده است. اكنون ادامه حاكمیت رژیم جمهوری اسلامی بزرگترین خطری است كه كشورما را تهدید میكند.

برای مقابله با این خطر خانمان سوز تنها یك حركت فراگیر سیاسی ــ اجتماعی كه نیروهای دمكرات جامعه را در بر گیرد میتواند چاره اساسی فراهم كند و برای نجات ایران از استبداد و ارتجاع داخلی و تهدیدهای خارجی پیكار موثری را سازمان دهد. در سالهای سیاهی كه بر میهن ما گذشته است ، نیروها و سازمانهای اپوزیسیون با همه كوشش و مبارزه خود علیه رژیم حاكم ، نتوانسته‌اند به عنوان یك جنبش ملی ــ دمكراتیك، بدیلی متناسب در برابر رژیم جمهوری اسلامی به وجود آورند. وقت آنست كه همه این نیروها ضرورت زمانه را درك كنند و در عین تاكید برهویت تشكیلاتی ، آرمانی و سیاسی خود، با توافق و تعهد بر روی یك سلسله اصول و ارزشهای دمكراتیك و حقوق بشری با یكدیگر همكاری كنند. در بستر همین همكاریها است كه می توان به گفتمان جدیدی در جهت شكل گیری یك حركت ملی دست یافت.

نشست سپتامبر 2005 برلین با شركت ما، جمعی از پشتیبانان طرح رفراندوم برای تغییر نظام سیاسی در ایران، به منظور چاره جوئی برای گشودن راه همكاری به سوی دمكراسی و چگونگی جایگزینی نظامی دمكراتیك بجای رژیم جمهوری اسلامی برگزار شد. شركت كنندگان در این نشست به نام خود و نه به نمایندگی از سوی سازمانها و نیروها گرد هم آمده بودند.

این جمع نه ائتلاف و نه اتحاد جبهه ای و نه در صدد تشكیل حزب و سازمان سیاسی جدیدی است و نه ادعای رهبری دارد. هدف اصلی آن آسان سازی امر ضروری همكاری و همسوئی آزادیخواهان طرفدار استقرار دمكراسی در ایران است. مخاطب ما همه كسان و نیروهائی هستند كه ضرورت این همكاری را دریافته اند. علاوه بر این، طیف وسیعی از جوانان ، دانشجویان ، زنان و فعالان فرهنگی و سیاسی مبارزی كه به دلایل مختلف در سازمان‌ها ی سیاسی موجود متشكل نیستند، نیز مخاطبان این حركت دمكراتیك اند. اگر نیروی عظیم آزادیخواهان میهن ما این سرمایه درخشان مادی و معنوی ایران به هماهنگی و همسوئی لازم سیاسی دست یابد، پایان كار رژیم جمهوری اسلامی اعلام شده است. یكی از اهداف مهم ما امضا كنندگان منشور زیر زمینه سازی در این امر است.
.
بعنوان گامی در این جهت ما منشور خود را برای آگاهی هم میهنان عزیز منتشر می كنیم و برای تحقق اهداف آن فعالانه تلاش خواهیم كرد.

1 ـــ ما معتقدیم جمهوری اسلامی نظامی است تام گرا (توتالیتر) مبتنی بر استبداد مذهبی، كه حق حاكمیت و قانونگذاری را از شهروندان ایران سلب كرده است. تجربه ثابت كرده كه این نظام اصلاح ناپذیر است؛ بنابراین هیجگونه سازش یا مصالحه ای با این نظام ممكن نیست. از این رو نظام جمهوری اسلامی باید كلا برچیده شود و جای خود را به نظامی مبتنی بر حق حاكمیت و آراء شهروندان ایران دهد.
2 ـــ مامدافع كلیه حقوق و آزادی های تصریح شده در اعلامیه جهانی حقوق بشر و ملحقات آن و خواستار نهادینه شدن آن ها در قانون اساسی نوین ایران هستیم.
3 ـــ ما خواهان استقرار نظام سیاسی ای هستیم كه در آن دولت (= ستیت = اتا) فقط ناشی از اراده مردم باشد. این اصل به این معنا ست كه حقانیت حاكمیت نه موروثی است، نه الاهی و نه برخاسته از هیچ مكتب و مسلك یا جباریتی بیرون از اراده شهروندان جامعه. حاكمیت فقط برخاسته از خواست و اراده ملت ایران است.
4 ـــ بیان مشخص این خواست در نظام دمكراسی پارلمانی است. ما معتقدیم كه این نوع دمكراسی نتیجه تجربه بشریت و توفیق نسبی آن در پاسخگویی به دو امر مهم تامین آزادی‌های سیاسی و عدالت اجتماعی است.
5 ــ ما خواستار جدایی دین از دولت (= ستیت = اتا) هستیم. ما انسان را در انتخاب باور وجدانی خود - دینی یا غیر دینی ـ صاحب حق، مختار و آزاد می شناسیم.
6 ــ ما به برابری حقوقی كامل ایرانیان، صرف نظر از جنسیت، نژاد، قومیت، زبان، عقیده، مذهب و دیگر خصوصیات شخصی افراد بشر، اعتقاد دا ریم، و هرگونه تبعیض ونابرابری مبتنی بر این گونه تفاوت ها را نفی می‌كنیم.
7 ــ ما خواستار برابری حقوقی کامل زنان با مردان در همۀ عرصه های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی هستیم و بر رفع خشونت و آزارجنسی و جنسیتی تاکید می کنیم.
8 ـــ ما دخالت حكومت در حوزه زند گی شخصی و روابط خصوصی افراد را نفی می كنیم. وظیفه اصلی حكومت در مورد روابط بین افراد جلوگیری از تجاوز شهروندان به حقوق یكد یگر است.

9 ـــ ما معتقد یم به رسمیت شناختن حقوق سیاسی، فرهنگی و اجتماعی اقوام ایرانی (بر اساس اعلامیه جهانی‌حقوق بشر و ملحقات آن) به تحكیم اتحاد ملی و یكپارچگی كشور ایران مدد خواهد رساند. ما ضمن باور به حفظ تمامیت ارضی ایران تاكید می‌كنیم كه این امر نباید بهانه ای برای هرچه متمركزتر كردن نظام حكومتی شود. ما معتقد به سازماندهی نظام اداری كشور بر اساس اصل عدم تمركز (= سپردن حدا كثر ممكن امور اداری و چگونگی مصرف بودجه های عمرانی به نهاد های محلی) و رعایت حقوق فرهنگی همه اقوام كشوریم. تصمیم گیری در باب مناسبترین شكل این گونه نظام به عهده نماینده گان مردم در مجلس موسسان است.
10 ــ ما مخالف كاربرد هرگونه خشونت از سوی ارگان های حكومت هستیم، و توسل به شكنجه، مجازات های خشن و ناانسانی و از جمله اعدام، را نفی می كنیم.
11 ــ ما معتقد یم كه یكی از وظایف بزرگ دولت كمك به گسترش عدالت اجتماعی، حمایت از اقشار محروم و زحمتكش جامعه و كمك به توسعه و پیشرفت هر چه بیشتر در مناطق محروم و عقب افتاده كشور است. اجرای سیاست عدم تمركز اداری باید در چشم انداز گسترش هر چه بیشتر عدالت اجتماعی صورت گیرد.
12 ــ ما مخالف تروریزم و تبلیغ و ترویج خشونت به هر شكل و در هر شرایطی هستیم و خواهان آ نیم كه رو ابط بین المللی ایران با همه كشورهای جهان بر اساس موازین صلح و احترام متقابل، و رعایت منشور سازمان ملل متحد و مصالح ملی ایران گسترش یابد. ما مدافع پیمان های جهانی ناظر بر تثبیت صلح و امنیت، د فاع از حقوق بشر، و حمایت از توسعه اجتماعی، اقتصادی و حفظ محیط زیست هستیم.
13 ــ ما مدافع حل صلح آمیز اختلافات بین المللی و خواستار عدم گسترش سلاح های كشتار جمعی و محو كامل این سلاح ها هستیم.
14 ــ ما ضمن مخالفت با هرگونه برخورد انتقام جویانه و خشونت‌آمیز، به حق ایرانیان برای تعقیب و مجازات قانونی كسانی كه در گذشته به حقوق مردم تجاوز كرده اند، در چهارچوب اصول این منشور، احترام قایلیم و معتقد یم به این گونه مسایل باید از طریق كمیسیون‌های حقیقت یاب آشتی ملی یا در داد گاه هایی صالح به صورت عادلانه و علنی رسیدگی شود.
15 ــ ما برآنیم كه اصول یاد شده در بندهای 2 تا 13 این منشور مبنا و اساس تدوین قانون اساسی آینده ایران قرار گیرد؛ پیش نویس چنین قانونی كه در مجلس موسسان تدوین خواهد شد، در یك همه پرسی آزاد و نظارت شده از سوی ارگانهای بی طرف داخلی و بین المللی به آرای عمومی شهروندان ایران گذارده می شود. در همین همه‌پرسی است كه شكل نظام آینده كشور نیز با آرای عمومی مردم تعیین خواهد شد.

نشست برلین، سپتامبر 2005 - مهر 1384
neshast_berlin@yahoo.com