مثل بچه آدم حرف بزن ...، احمد شیرزاد، امروز

آقای صفار هرندی در يک جايي گفته است: "در سال های اخير برخی احزاب قانونی به جای استفاده از تريبون و تابلوی خود پشت تريبون های ديگر نهادهای مدنی مثل مطبوعات پنهان شده اند. اما منبعد آنان بهتر است ارگان مطبوعاتی رسمی و شفاف و سازماندهی مشخص خود را داشته باشند ...". (به نقل از مطبوعات 23/7/84)
اين سخن آقای صفار آدم را به ياد خاطرات بچه های آن روزگار از زندان ساواک می اندازد که نقل می کردند اول کار يکی دو روز دست به نقد دست گير شده را تا جان داشت کتک می زدند, بدون آنکه معلوم باشد از او چه می خواهند. بعد از آن که طرف آش و لاش می شد و در حالی که به زور نفس اش بالا می آمد يک کسی می آمد بغل دستش می نشست و نصيحت می کرد که پدر جان مثل بچه آدم حرف بزن, چرا درست حرف نمی زنی که به اين روز بيفتی و ... .

در هر حال حسين آقای صفار هرندی با آن لبخند مليح شان که هنگام گفتمان از موضع قدرت بر لب دارند يادشان دفته که چند سال پيش رجاءاً و به قصد تقرب روزنامه ها و از جمله برخی ارگان های احزاب را بستند تا بعداً ببينند چه طوری "پايگاه دشمن" هستند!
حالا ايشان به اين نتيجه رسيده اند که احزاب اگر ارگان شفاف داشته باشند بهتر است. خوب مبارک است. ببينيم در اين دوران چه می کنند.

ضمناً نفهميديم از کی تا حالا روزنامه ها جزو "نهادهای مدنی" شده اند. تا جايي که به عقل ما می رسد مطبوعات و رسانه ها وسايل مدرن اطلاع رسانی هستند که می توانند در خدمت هرکس باشند اعم از احزاب, نهادهای مدنی, حاکميت, شرکت ها و ... . شايد وقتی معاون سابق سردبير کيهان در صدد دفاع از مطبوعات باشد, اينجوری می شود ديگر ... .